احراز صلاحیت حرفه‌ای: پیش از هر اقدامی، از اعتبار پروانه وکالت اطمینان حاصل کنید؛ وکیل باید پروانه معتبر از کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضاییه داشته باشد. شماره پروانه و نشانی دفتر باید روشن و قابل راستی‌آزمایی باشد.
پرهیز از کارچاق‌کن‌ها و وعده‌های غیرقانونی: به افراد یا واسطه‌هایی که مدعی «حل پرونده با پرداخت پول» هستند اعتماد نکنید. هرگونه وعده نفوذ، تبانی یا «اطمینان از نتیجه» فاقد وجاهت قانونی است و می‌تواند شما را با ریسک‌های کیفری و مالی روبه‌رو کند.
پرونده‌های با اتهام امنیتی در دادسرا (تبصره ۴۸): در مرحله تحقیقات مقدماتیِ پرونده‌های امنیتی، قانون حضور فقط وکلای مورد تایید قوه قضاییه را مجاز دانسته است. دادبان استفاده از این فهرست محدود را توصیه نمی‌کند؛ پس از صدور کیفرخواست و ارجاع به دادگاه، حق دارید وکیل منتخب و مستقل خود را برگزینید.
تخصص و تجربه در اتهامات امنیتی: هرچند قانونا همه وکلا می‌توانند در همه پرونده‌ها وکالت کنند، در دعاوی حساس به‌ویژه اتهامات سیاسی و امنیتی، ترجیح با وکلایی است که سابقه و دانش تخصصی در این حوزه دارند و راهبرد دفاعی را دقیق و مستند تنظیم می‌کنند.
اقرار راه‌حل نیست: در اتهامات موسوم به «امنیتی»، اقرار یا اظهار پشیمانی معمولا به تخفیف موثر منجر نمی‌شود. به توصیه وکیلی که شما را به اقرار برای بخشش سوق می‌دهد بی‌چون‌وچرا عمل نکنید؛ پایبندی به حق سکوت، عدم امضای اوراق بدون مطالعه و مشورت حقوقی، اصول بنیادین دفاع هستند.
اعتماد و حق عزل: وظیفه حرفه‌ای وکیل، حمایت از منافع موکل است. اگر وکیل بدون طرح ایرادات شکلی و ماهوی، صرفا به «اعتراف به گناهکاری و ابراز پشیمانی» اکتفا می‌کند یا منافع شما تامین نمی‌شود، از حق قانونی عزل وکیل و انتخاب وکیل جدید استفاده کنید. تعلل در تغییر وکیل می‌تواند به زیان موقعیت دفاعی شما تمام شود.